K.Π. Καβάφης, Χωρίς να αξιωθεί της ηδονής μια νύχτα
Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε, ιδανικές φωνές αγαπημένες, κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό σα μουσική μακρινή που σβήνει[Α να ήρθες εσύ με την αόριστη γοητεία σου. Στην Ιστορία λίγες...
View ArticleΓιώργος Σεφέρης, Στο περιγιάλι το κρυφό… πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι (λόγια...
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑΣΤΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ: στιγμή σπυρί της άμμου, που κράτησες μονάχη σου όλη την τραγική κλεψύδρα βουβή, σαν η ψυχή γίνεται ανέμη και δέουνται οι λυγμοί… Η φωνή μας γυναίκας...
View ArticleΓιάννης Ρίτσος: Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ: Όταν έχει φεγγάρι ένα δάχτυλο αχνό...
Βαθύ-βαθύ το πέσιμο, βαθύ-βαθύ το ανέβασμα, το αέρινο άγαλμα κρουστό μες στ’ ανοιχτά φτερά του, βαθειά-βαθειά η αμείλικτη ευεργεσία της σιωπής… Τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης, όπως ταλαντεύεσαι μες...
View ArticleΟδυσσέα Ελύτη, Η Ποίηση μας απαλλάσσει απ’ το να είμαστε δέσμιοι των τυχαίων...
Όπου υπάρχει η Ποίηση, εκεί κι ο Θεός. Την ομορφιά εστιάζει. Επιτυγχάνει να συμβιούν η αγαλλίαση κι ο τρόμος, η θλίψη και η ηδονή, η αδιάκοπη μεταβολή και η αιωνιότητα. Η Ποίηση αφαιρεί απ’ τα πράγματα...
View ArticleΚική Δημουλά, Έπεσε η καρδιά απ’ τον ερωτικό όροφο της άνθισης στα πόδια...
Κάθε φορά επιστρέφοντας προσεύχομαι να βρω σπασμένους τους κυνόδοντες της πόρτας, να δω κλεμμένα τα κτερίσματα από τις μούμιες βασιλείες του καθρέφτη… Προς τι λοιπόν σου έκανα ασφάλεια ζωής σε κάποιο...
View ArticleΜανόλης Αναγνωστάκης, Ζήσαμε πάντα σε υγρές κι ανεξερεύνητες πολιτείες...
Ζήσαμε εκείνα τα θλιβερά και μονότονα καλοκαίρια… δοσμένοι στη πικρή μας προσμονή, με τη μνήμη πληγωμένη από μάτια και ταξίδια, δεμένη πίσω απ’ ένα καράβι που δεν θα γυρίσει, μες στους απέραστους...
View ArticleΚ.Π. Καβάφης, Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους...
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο το ΟΧΙ να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος το ’χει έτοιμο μέσα του το ΝΑΙ, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και την...
View ArticleΓιώργος Σεφέρης, Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει; Δε θα...
Έστι δε φύλον εν ανθρώποισι ματαιότατον,όστις αισχύνων επιχώρια παπταίνει τα πόρσω,μεταμώνια θηρεύων ακράντοις ελπίσιν.ΠΙΝΔΑΡΟΣΩ σκοτεινό ανατρίχιασμα στη ρίζα και στα φύλλα! Πρόβαλε ανάστημα άγρυπνο...
View ArticleΓιάννης Ρίτσος, Ας κρατάμε τ’ αυτί μας στυλωμένο στο γυαλί της σιωπής
Πολλοί στίχοι στέκονται πίσω απ’ τη σιωπή σαν τα χλωμά παιδιά πίσω απ’ τα τζάμια, κοιτάζουν μακριά μες στη βροχή – δεν ξέρουν τι να κάνουν, που να πάνε.. Πολλά ποιήματα μένουν αργά τη νύχτα στην ερημιά...
View ArticleΟδυσσέας Ελύτης, Έτσι κι αλλιώς στα μέρη τα δικά μας πάντα ταξιδεύαμε
Και τις χώρες παραπλέαμε των Λωτοφάγων με τη διαρκή πανσέληνο… όπου οι άνθρωποι γυρίζουν στον ύπνο τους ανάλογα με τον καιρό και, όπως έχουν να λένε, δυο φορές το χρόνο στις Ισημερίες, μικρά λευκά...
View ArticleΚική Δημουλά, Το βράδυ ψύχραιμη λιτανεία πανσέληνου μες στα στενά κι αδιέξοδα...
Ανοίγω το αρχαίο λεξικό των επιθυμιών και μεταφράζω… την άγνωστη του πεπρωμένου μας θηριώδη καταγωγή: λέοντος υπεροχή να ’χει κατασπαράξει μιας άμαχης κατωτερότητας το σώμα και από τα φρικαλέα δόντια...
View ArticleΜανόλης Αναγνωστάκης, Στην αγνή παρουσία σου καθρέφτισα τη χαμένη ψυχή μου
Ψυχή της αγάπης μου αλήτισσα, λεπίδι του Πόθου μου αδυσώπητο, ορίζοντα λευκέ της Αστραπής και του Ονείρου, μερόνυχτα να τριγυρνώ χωρίς να σε βρίσκω μπροστά μου… Κάμε να σ’ ανταμώσω, κάποτε, φάσμα...
View ArticleΟδυσσέα Ελύτη, Θέλει να ’χε άγριες πείνες άπνοιας ο Αύγουστος για να ζητάει...
Δρέποντας μανταρίνια ή φιλοσόφων ρύακες αν όχι και κινούμενη πολίχνη μελισσών πάνω στην ήβη. Ας είναι! Μαύρον ήλιο κάνουν τα σταφύλια και λευκό πιο το δέρμα. Ποιος πλην του θανάτου μας διεκδικεί; Ποιος...
View ArticleΟδυσσέα Ελύτη, Να αναλύεις ένα σκίρτημα ή να το καθηλώνεις σε μια στιγμή...
Να δίνεις την ευχέρεια στην ύλη να χάνει τόση απ’ τη βαρύτητά της όση της χρειάζεται για να επιχειρεί μαζί σου πτήσεις, είναι μια ευχαριστία. Πουθενά δεν επιστρέφει μεταμελημένος, παρεχτός εκεί που...
View ArticleΚική Δημουλά, Φυτεύομαι άνθη, ανθίζω συναισθήματα και είμαι πολύ καλά εις...
Η νύχτα ενταφιάζει αθόρυβα στον τύμβο της σιωπής της το σώμα της ημέρας, της μάνας των έργων μου. Κι εγώ, τα ορφανά κι ανήλικα τούτα έργα μου μαζεύω γύρω μου, και τα προετοιμάζω για την άγνωστη μητριά...
View ArticleΟδυσσέα Ελύτη, Νονά των άσπρων μου πουλιών Γοργόνα Ευαγγελίστρα μου, αχ με τι...
Χύσε φωτιά στο λάδι και φωτιά στο στήθος. Δεν είναι φρόνιμη γωνιά η παλαίστρα της ψυχής. Η τύχη παίρνει ένα παράξενο ύφος ηλιομάντισσας, χορεύει για την άνοιξη κι η ζάλη του Μαγιού στης φουσκοθαλασσιάς...
View ArticleΚική Δημουλά, Κάθε αλήθεια δεν είναι όλη χρυσός μήτε όλο πολύτιμοι λίθοι
Ρίχνεις το φταίξιμο στο φο μπιζού. Δεν πρόκειται για μόδα. Είναι παλιά προτίμηση το ψεύτικο. Περίτεχνο αντίγραφο αυθεντικής πραγματικότητας, τέλεια επεξεργασμένο από τη μεγάλη ζήτηση. Δεν αλλοιώνεται....
View ArticleΟδυσσέα Ελύτη, Το νήμα της Αριάδνης δεν ξετυλίχθηκε ποτέ ως το τέλος
Άλλη μια φοράχάνεται από την υπόστασή σου Έλληνα σκληροτράχηλε να εμπνέεσαι άντε αγνοώντας πόσο άχρηστο είναι να επαγγέλλεσαι τον σκοτεινό καταμεσής στη Δήλο Απόλλωνα ολοένα τον εαυτό σου έχοντας...
View ArticleΚική Δημουλά, Φεγγάρια υπνοβατικά μεσουρανούν στο χείλος ονείρων από...
Έρχεται πάντα από το ίδιο Σαββατόβραδο η Κυριακή και φέρνει λίγο ύπνο παραπάνω το πρωί και το θεό, όσο τον δίνουν οι ορθρινές καμπάνες. Λίγο να σταθείς στ’ ανοιχτά παράθυρα και να κοντοσταθείς σ’ αυτά...
View ArticleΟδυσσέα Ελύτη, Ένα κορίτσι, δυο κορίτσια, γέρνουν στα γιασεμιά τους και...
Φαίνεται πως το τέτοιο πάθος τους είναι ανεπανόρθωτο και κανείς δεν ξέρει αν έρθει ο πόνος να γδυθεί μαζί τους. Ω μεθυσμένο μονοπάτι που έψαξες έψαξες την τρυφερότητα στα δάχτυλα του κόπου και σε...
View Article