Εσείς άνθρωποι θα χαθείτε το χτένι μες στο χέρι σας θ’ ακινητήσει ένα πρωί στον αέρα κι ο καθρέφτης θα δείξει την υποδόρια υφή των ιστών όπου ο χρόνος όπως έντομο σε απελπισία παγιδεύτηκε… Ίρις Μαρία Νεφέλη, είσαι ωραία σαν φυσικό φαινόμενο, είσαι ωραία σαν απελπισία σαν τη ζωγραφική που απεχθάνονται οι αστοί και θα την αγοράσουν μεθαύριο με δισεκατομμύρια, Ίρις Μαρία Νεφέλη με την γοητεία του πισινού σου όταν καθίζει ξάφνου ανύποπτα πάνω σ’ ένα ξυράφι
ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΟΙΑΚΙΖΕΙ (από την ποιητική συλλογή ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, Ίκαρος 1978)
άλλοτε σαν δίχτυ αόρατο ριγμένο από μακριά
με τραβάει κι αδύνατον να του ξεφύγω,
πιάνει τη σκέψη μου όπως ακούω πως πιάνουν οι παγίδες τα πουλιά
σταματώ να σκέφτομαι και μ’ αφήνει
τρέχω στους καθρέφτες και δεν βλέπω τίποτε.
Αλλού είναι ο θάνατος.
![]()
Εσείς άνθρωποι θα χαθείτε
το χτένι μες στο χέρι σας θ’ ακινητήσει ένα πρωί στον αέρα
κι ο καθρέφτης θα δείξει την υποδόρια υφή
των ιστών όπου ο χρόνος
όπως έντομο σε απελπισία παγιδεύτηκε.
Αλλού είναι ο θάναοτος.
Μη μ’ αφήνετε να τρέξω γιατί θα χαθώ.
Δεν μου δόθηκε η χάρη να κλάψω αλλά φοβάμαι.
Δεν έχω συγγενείς απ’ όλη μου τη ζωή
προσπάθησα να φτιάξω μια πετρώδη νεότητα.
Γέμισα τον έρωτα σταυρούς
Η Λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε
ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (από την ποιητική συλλογή ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, Ίκαρος 1978)
δίχως να σιμώσεις θα φανείς
Ίρις Μαρία Νεφέλη
πράσινη στα μεγάλα καταστήματα των νεωτερισμών
μενεξεδιά στα υπόγεια καφενεία
κόκκινη στις κηδείες των φτωχών
και γαλάζια στον ύπνο των νηπίων
Ίρις Μαρία Νεφέλη
με το νυχτικό στον άνεμο
ιπτάμενη και αποκοιμισμένη
σαν σε πίνακα της LeonoraFinni
χρυσαλλίδα του ύπνου μου.
Traunfioroel’ altrodonato
I’ inesprimibilenulla
Είσαι ωραία σαν φυσικό φαινόμενο
σ’ ό,τι μέσα σου οδηγεί στο χέλι και στον αγριόγατο
είσαι η νεροποντή μέσα στις πολυκατοικίες
η θεόπεμπτη διακοπή του ρεύματος
η αστρολογία θα προσέξει το κρεβάτι σου
και θα στηρίξει τα προγνωστικά της στην απελπισία σου
είσαι ωραία σαν απελπισία
σαν τη ζωγραφική που απεχθάνονται οι αστοί
και θα την αγοράσουν μεθαύριο με δισεκατομμύρια
Ίρις Μαρία Νεφέλη
με την γοητεία του πισινού σου όταν
καθίζει ξάφνου ανύποπτα πάνω σ’ ένα ξυράφι.
Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων
[Από το ελάχιστο φτάνεις πιο εύκολα οπουδήποτε. Μόνο που ’ναι πιο δύσκολο. Κι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις, αλλά θέλει να ξέρεις να τ’ αγγίζεις οπόταν η φύση σου υπακούει. Κι από τη φύση – αλλά θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της. Μάντεψε, κοπίασε, νιώσε: από την άλλη μεριά είμαι ο ίδιος. Για του λόγου το αληθές…]
HΜαρία Νεφέλη λέει:
Τι είναι αυτό που μπερδεύεται μες τα μαλλιά μου
σαν τη νυχτερίδα και τινάζω με τρόμο το κεφάλι μουάλλοτε σαν δίχτυ αόρατο ριγμένο από μακριά
με τραβάει κι αδύνατον να του ξεφύγω,
πιάνει τη σκέψη μου όπως ακούω πως πιάνουν οι παγίδες τα πουλιά
σταματώ να σκέφτομαι και μ’ αφήνει
τρέχω στους καθρέφτες και δεν βλέπω τίποτε.
Αλλού είναι ο θάνατος.
Κεραυνός οιακίζει.
Εσείς άνθρωποι θα χαθείτε
το χτένι μες στο χέρι σας θ’ ακινητήσει ένα πρωί στον αέρα
κι ο καθρέφτης θα δείξει την υποδόρια υφή
των ιστών όπου ο χρόνος
όπως έντομο σε απελπισία παγιδεύτηκε.
Αλλού είναι ο θάναοτος.
Μη μ’ αφήνετε να τρέξω γιατί θα χαθώ.
Δεν μου δόθηκε η χάρη να κλάψω αλλά φοβάμαι.
Δεν έχω συγγενείς απ’ όλη μου τη ζωή
προσπάθησα να φτιάξω μια πετρώδη νεότητα.
Γέμισα τον έρωτα σταυρούς
Η Λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε
Και ο Αντιφωνητής:
Τώρα θα τεντώσω τ’ ανοιχτά μου μπράτσα
και στα ρεύματα μέσα που θα σχηματίσωδίχως να σιμώσεις θα φανείς
Ίρις Μαρία Νεφέλη
πράσινη στα μεγάλα καταστήματα των νεωτερισμών
μενεξεδιά στα υπόγεια καφενεία
κόκκινη στις κηδείες των φτωχών
και γαλάζια στον ύπνο των νηπίων
Ίρις Μαρία Νεφέλη
με το νυχτικό στον άνεμο
ιπτάμενη και αποκοιμισμένη
σαν σε πίνακα της LeonoraFinni
χρυσαλλίδα του ύπνου μου.
Traunfioroel’ altrodonato
I’ inesprimibilenulla
Είσαι ωραία σαν φυσικό φαινόμενο
σ’ ό,τι μέσα σου οδηγεί στο χέλι και στον αγριόγατο
είσαι η νεροποντή μέσα στις πολυκατοικίες
η θεόπεμπτη διακοπή του ρεύματος
η αστρολογία θα προσέξει το κρεβάτι σου
και θα στηρίξει τα προγνωστικά της στην απελπισία σου
είσαι ωραία σαν απελπισία
σαν τη ζωγραφική που απεχθάνονται οι αστοί
και θα την αγοράσουν μεθαύριο με δισεκατομμύρια
Ίρις Μαρία Νεφέλη
με την γοητεία του πισινού σου όταν
καθίζει ξάφνου ανύποπτα πάνω σ’ ένα ξυράφι.
Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων
[από τη ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ του Οδυσσέα Ελύτη, για να μας ΞΥΠΝΗΘΕΙ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ, που ολοένα με απίθανες χειρονομίες δρα… Γιατί όντας αρνητικό του ονείρου φαινόμαστε μαύροι και άσπροι και ζούμε τη φθορά πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα]