Όπως και να το κάνεις και από απόσταση πιάνεται η αλήθεια: να διπλώνετε καλά τον αέρα στο ντουλάπι σας απαγγέλλοντας Όμηρο από την ανάποδη και ν’ αφήνετε μερικές νύχτες κάτω από τρία τέταρτα σελήνης και τριζόνια μυριάδες εωσότου νιώσετε μενεξεδί το φως της νέας ημέρας. Τότε απλώνετε το χέρι σας. Στα ερείπια συχνάζουν οι μέλισσες και οι πρώην ιδέες
Όπως και να το κάνεις, και από απόσταση πιάνεται η αλήθεια και σε καιρούς πολέμου, προπαντός τότε, οπού τραβάς το σπίρτο σουστην Μπάζελ και το βλέπεις ν’ ανάβει στη Φραγκφούρτη. Πού να ’σαι τώρα φροϋλάιν Κέλλερ, που θα σ’ έβλεπα στον Αρχίλοχο αν είχα να συναντηθώ με αιγύπτιο ιερέα. Όλα πρέπει να τα ακούει κανείς, άσχετα αν ολίγα μόνον φτάνουν στο ους του Μπετόβεν. Και ο πόλεμος, πόλεμος. Ίδια ηλιθιότητα θεωρώντας την ειρήνη τη δική τους μια ομάδα επαναστατημένων, εάν όχι για τον ίδιο λόγο, για κάποιον παραπλήσιο –την ασφυξία μπροστά σε μια σταματημένη εποχή – νέων όπως ο Ουγκό Μπαλ, ο Ρίχαρντ Χούλζενμπεκ, ο Χανς Αρπ και ο Τριστάν Τζαρά οργανώνουν στο Καμπαρέ Βολταίρ της Ζυρίχης μερικές ταραχώδεις και εξωφρενικές βραδιές και διατυπώνουν αποφθέγματα όπως το περίφημο εκείνο: τον αέρα να τον διπλώνετε και να τον τοποθετείτε στην ντουλάπα σας, απαγγέλλοντας Όμηρο από την ανάποδη. Λίγο δεν είναι. Και ν’ αθανατίζει και να θανατώνει γίνεται η νεότητα. Είτε την έχουν σε στρατώνες είτε σε καλλιμάρμαρα μέγαρα. Όπως καληώρα στο μεγάλο Κάιζερχοφ με τους πυργίσκους, τις μαρμάρινες στοές και τα ενδιάμεσα παρτέρια όλο γλισίνες. Να δρέψω ένα χαμόγελο από τη Λόττε Μπέγκελ που λέει ότι μ’ αγαπάει κι ας είμαι δώδεκα χρονών! Γιατί όχι; Το μάθημα το ’χα μάθει: Ichbinnichtmehrklein.
![]()
Να διπλώνετε καλά τον αέρα στο νουλαπάκι σας.
Εκείνο που μας χρειάζεται είναι ένας μινωικής ή και θηραϊκής περιόδου Μαλλαρμέ δακτυλιολίθων.
Μες στους πολλούς γάμους των αρωμάτων οι αιμομιξίες αφθονούν. Δεν σημειώνεται όμως ποτέ διαζύγιο.
Έχει κι ο νους Λιτόχωρο
Κάποτε νιώθω να ’μαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ.
Απ’ τ’ αποτυπώματα του ανέμου πάνω σου καταλαβαίνεις αν πέρασε κόρη με δυνατούς γλουτούς και συνείδηση διάφανη.
αἴνιγμα παρθένον ἐξ αγριάν γνάθων
Με λίγα σπουργίτια, μία βρύση και κανέναν άνθρωπο, μ’ αυτά μόνον, γίνεται να φτιάξεις το μοναστήρι πασών των θεοτήτων.
Για να φτάσεις στον οργασμό δεν σου χρειάζεται Σαίξπηρ
Κάθε τόσο μου στέλνουν ένα μπουκετάκι με μισοσπασμένες λέξεις δυο μακρινές ξαδέλφες μου από την εποχή της Σαπφώς. Τη μια τη λένε Αστρινή και την άλλη Λεμονέσσα.
Και καλό και κακό γίνεται να ’ναι το απροσδόκητο. Και το πριν μετά σαν γίνει. Ας γίνει. Τα πάντα προσπαθώ προς χάριν του ένα. Ποδήλατο για τρεις. Ή τρεις για το Βορρά του ανέγγιχτου.
Ύστερα και τα πιο μικρά πουλάρια της λαγνείας μου θ’ αναπηδήσουν.
Ελεατών ελληνικά και Μακεδόνων διττά Δία! Αναφέρονται στιχομυθίες, ψαύσεις ακρομηροφιλείς, ενεστώτες του ρήματος της δίψας.
Επιλέγετε μια θέση πλάι σ’ έναν χαλασμένο μαντρότοιχο που το άνοιγμά του μπάζει αεράκι γιομάτο μνήμες του ’21 και ψεκάδες θαλάσσης. Η παρουσία στη γειτονιά μιας αίγας θα ήταν ευκταία. Μερικές νύχτες τ’ αφήνετε κάτω από τρία τέταρτα σελήνης και τριζόνια μυριάδες. Με τα πρώτα του όρθρου και λίγη αδημονία πριν το δάγκωμα δοκιμάζετε αν διαστέλλονται τα ρουθούνια σας και αφήνετε να διαρρεύσει κάτι μενεξεδί με υγρόν ώρχας εωσότου νιώσετε το γάλα της νέας ημέρας. Τότε απλώετε το χέρι σας.
Στα ερείπια συχνάζουν οι μέλισσες και οι πρώην ιδέες.
ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ αλλά χωρίς να χάνεις ποτέ την εικόνα του συνόλου. Κι η πιο απλή παράγκα θέλει το ρήμα της, τα ουσιαστικά και τα επίθετά της, όπως κάθε πρόχειρη γραφή τον Πικιώνη της. Η αφέλεια δεν δίνεται δωρεάν, σκηνοθετείται και παίζεται, εάν είσαι ο ένας από τα ελάχιστα εκατομμύρια που δικαιώνουν την ανθρωπότητα. Για του λόγου το αληθές…
OILSARDINEN! (από τη συλλογή ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ, Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία)
Σωστός σίφουνας οι δεκάξι έλληνες σπουδαστές που δεν είχαν προφτάσει την επιστράτευση και τώρα δεν ξέρουν τι να την κάνουν τη ζωτική τους ορμή αλλά δημιουργούν έναν αδικαιολόγητο θόρυβο ανεβοκατεβαίνοντας συνεχώς τις πλατιές μαρμάρινες γυριστές σκάλες, βάζοντάς με πρώτο στη γραμμή και χειρονομώντας, προς μεγάλην έκπληξη των ολίγων συγκεντρωμένων στο ίδιο ξενοδοχείο Αμερικανών. Αδιάκοπα γυρνώντας και αδιάκοπα φωνάζοντας το σύνθημα. OilSardinem! Ανήκουστο! OilSardinem! Μια επιγραφή ή αλλιώς ένα κλειδάκι που μπορεί ν’ ανοίξει τις σαρδέλες αλλά και τις πραγματικότητες ενός καινούργιου κόσμου που γεννιέται. Τόσο που νιώθεις το καπάκι των γεγονότων έτοιμο να εκραγεί.Ρωτιέμαι κι εγώ ο ίδιος! Δεν το έχω πληροφορηθεί ακόμη, εγώ με τα κοντά παντελόνια μου, αλλά όπου να ’ναι θα το μάθω, πώς είναι αυτό το ’23 που εγγράφει στο Παρίσι όλα τα 23. Donneravoir! Όλες τις επιταγές θα τις εξαργυρώσει η επόμενη εικοσιπενταετία! Τα μανιφέστα του Μπρετόν, τα ποιήματα του Πωλ Ελυάρ και του Ρενέ Σαρ, τους πίνακες του Υβ Τανγκύ και του Μαξ Ερνστ, τις φωτογραφίες του Μαν Ρέη, και πάει λέγοντας. Ίσως βρω το δωματιάκι όπου θα ζήσω με τις αγάπες μου και θα περάσω μιαν ζωή ολόκληρη διατυπώνοντας και ερμηνεύοντας το δήθεν OilSardinen.
Ναι, αυτό είναι που ανακάλυψε η νεότητα εκείνη, κι ας μη το διάβασε ποτές της σωστά, παρεκτός κι αν ήταν στον έρωτα κατά τύχην, και που μήτε, δυστυχώς ή ευτυχώς, συνειδητοποίησέ ποτέ της. OilSardinenλοιπόν. Επειδή το κόκκινο δεν είναι πάντοτε η προτεραία του μαύρου. Επειδή ως και η ευλάβεια σε ρευστή κατάσταση μπορεί να προκαλέσει ανίατα εγκαύματα. OilSardinenως απαραίτητη καθημερινή προσθήκη στο πιπέρι, στο θυμό, στον έρωτα, προπαντός εκεί, στα υλακές, στ’ αποχωρητήρια. OilSardinenεπειδή δεν το ανέχεται κανείς να ’ναι απλώς κείνο που είναι. Επειδή από τα είκοσι στα τριάντα σου ο δρόμος είναι πολύ πιο μακρύς απ’ ό,τι απ’ τα τριάντα σου στα ενενήντα σου. Επειδή το μωβ περιλαμβάνει όλα τα χρώματα πλην ενός, που καλείσαι να το βρεις και δεν το βρίσκεις ποτέ σου.OilSardinenεπειδή στο εξοχικό του καθενός μας ενδημεί ένας εύρωστος αίγαγρος που συντηρείται με τα όσπρια των ρεμβασμών μου.
Να διπλώνετε καλά τον αέρα στο νουλαπάκι σας.
Εάν υποθέσουμε για μια στιγμή ότι όλα τα ευγενή μέταλλα και οι πολύτιμοι λίθοι μεταβληθούν σε απλό μόλυβδο, πού και σε ποια βάση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η έκδοση χαρτονομίσματος; Στις ηθικές αξίες ή μήπως στα ειλικρινή αισθήματα; Τι θα μπορούσες να προμηθευτείς με δυο κιλά Χάιντεγκερ; Με λίγη καλοσύνη πόσα κεράσια; Στο θέμα της αντιπαροχής δεν ευτύχησε η ανθρωπότητα.
Εκείνο που μας χρειάζεται είναι ένας μινωικής ή και θηραϊκής περιόδου Μαλλαρμέ δακτυλιολίθων.
Μες στους πολλούς γάμους των αρωμάτων οι αιμομιξίες αφθονούν. Δεν σημειώνεται όμως ποτέ διαζύγιο.
Έχει κι ο νους Λιτόχωρο
Με διαβαστές πλαγιές κι εύφορα μπλε θαλάσσης.
Κάποτε νιώθω να ’μαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ.
Απ’ τ’ αποτυπώματα του ανέμου πάνω σου καταλαβαίνεις αν πέρασε κόρη με δυνατούς γλουτούς και συνείδηση διάφανη.
αἴνιγμα παρθένον ἐξ αγριάν γνάθων
Με λίγα σπουργίτια, μία βρύση και κανέναν άνθρωπο, μ’ αυτά μόνον, γίνεται να φτιάξεις το μοναστήρι πασών των θεοτήτων.
Για να φτάσεις στον οργασμό δεν σου χρειάζεται Σαίξπηρ
Κάθε τόσο μου στέλνουν ένα μπουκετάκι με μισοσπασμένες λέξεις δυο μακρινές ξαδέλφες μου από την εποχή της Σαπφώς. Τη μια τη λένε Αστρινή και την άλλη Λεμονέσσα.
Και καλό και κακό γίνεται να ’ναι το απροσδόκητο. Και το πριν μετά σαν γίνει. Ας γίνει. Τα πάντα προσπαθώ προς χάριν του ένα. Ποδήλατο για τρεις. Ή τρεις για το Βορρά του ανέγγιχτου.
Ύστερα και τα πιο μικρά πουλάρια της λαγνείας μου θ’ αναπηδήσουν.
Ελεατών ελληνικά και Μακεδόνων διττά Δία! Αναφέρονται στιχομυθίες, ψαύσεις ακρομηροφιλείς, ενεστώτες του ρήματος της δίψας.
Και μια συνταγή για συκιά στη Σκύρο ή στο Σίκινο
Στα ερείπια συχνάζουν οι μέλισσες και οι πρώην ιδέες.
[επιλογές λέξεων από ποιητικές συλλογές του Οδυσσέα Ελύτη, για να μας ΞΥΠΝΗΘΕΙ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ, που ολοένα με απίθανες χειρονομίες δρα… Επειδή το κόκκινο δεν είναι πάντοτε η προτεραία του μαύρου. Επειδή ως και η ευλάβεια σε ρευστή κατάσταση μπορεί να προκαλέσει ανίατα εγκαύματα… Επειδή απ’ τα είκοσι στα τριάντα σου ο δρόμος σου είναι πολύ πιο μακρύς απ’ ό,τι απ’ τα τριάντα σου στα ενενήντα σου. Επειδή το μωβ περιλαμβάνει όλα τα χρώματα πλην ενός, που καλείσαι να το βρεις και δεν το βρίσκεις ποτέ σου. Να διπλώνετε καλά τον αέρα στο ντουλάπι σας]
