Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι άσμα περιέχει ο θόρυβος προτού μεταφραστεί σε κατάλευκο ατίθασο άτι του απάτητου όρθρου και του δίχως τέλους δειλινού της Οίας, μένει ωστόσο ακόμη απ’ έξω μια κραυγή που ξέφυγε απ’ την ακατέργαστη ανθρωπότητα: «κοίτα να κόβεις κάθε τόσο τα νύχια της ιστορίας, επειδή έτσι και μεγαλώσουν θα πνίξουν κι εσένα και την αλήθεια»
ΒΑΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΚΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΟΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΩΔΩΝΟΣΤΑΣΙΟ (από τη συλλογή ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ, Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία)
Λίγο ακόμα και θα παίξουμε Παρασκευή για όργανο
Πλησίον μια μικρή βροχή μ’ όλους των άκοπων ακόμη οπωροφόρων
Τους στενούς συγγενείς και τα παιδιά μαζί
Μωβ ανθύλλια όλα στραμμένα
Δυτικά της Λύπης
![]()
Και μια του δίχως τέλους δειλινού της Οίας. Όπου σημαίνει
Μέσα μας συμπυκνωμένα ημερονύχτια δρουν τα πιο πολλά εν αγνοί μας
Και τι πράο το χόρτο τι τραχιά η σπασμένη άδικα πέτρα
Έτσι ο κόσμος ο Ελευθέριος ο Μαρτής ο Ιωσήφ η Άρτεμις ο Κήρυκος
Η Μελισσινή και τ’ άγουρο εγγόνι της Βατάνας
Η ακή του χρόνου φτάνει έως τον Ήφαιστο.
Στο αγώνισμε των πέντε δυσκολιών έχασες τη μία για πάντα.
Σαν την απωλεσμένη καθ’ οδόν μέλισσα που θυσιάζεται. Πλησιάζει ο χρόνος και την τρώει η βουλιμία.
Το κατά λάθος λάθος μπορεί να σ’ οδηγήσει και σ’ άλλα επόμενα, δεν σε επαναφέρει όμως στο σωστό ποτέ.
Η τρέχουσα ευφυΐα είναι μια ισορροπία ανάμεσα στο χείριστο και το βέλτιστο.
Η καταιγίδα που κατά καιρούς ξεσπά μ’ αστραπόβροντα και μουγκρητά προς στιγμήν σε απόσταση από τη Βρετανία είναι η φύσις που για λογαριασμό της ανθρωπότητας επίμονα ζητά να της επιστραφεί το κεφάλι της Μαρίας Στιούαρτ.
Κοίτα να κόβεις κάθε τόσο τα νύχια της ιστορίας, επειδή έτσι και μεγαλώσουν θα πνίξουν κι εσένα και την αλήθεια.
Κάπου θα συνεχίζεται το είδωλο που έβλεπε στις διόπτρες του ο Ναύαρχος Νέλσον. Μένει ωστόσο απ’ έξω μια κραυγή που ξέφυγε απ’ την ακατέργαστη ανθρωπότητα.
Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι άσμα περιέχει ο θόρυβος προτού μεταφραστεί σε κατάλευκο άτι.
Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ’ τις άλλες που συντρέχουν για να συντελεστεί ένα κακούργημα σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου.
Κουράγιο χρειάζεται. Ανάμεσα στον δείκτη του χεριού σου και την άκρη του τετραδίου σου απλώνεται τεραστίου μήκους έκταση που έχεις να διανύσεις.
Αποτελώ ένα εύδρομον που συγκρούεται συνεχώς με το κοινό αίσθημα των μελετητών. Ποιος υποβαθμίζει τον άλλον θα φανεί κάποτε. Για την ώρα χάνω πάντα από την έλλειψη στις μέρες μας κατάλληλων οργάνων ναυσιπλοϊας.
Στον Εύξεινο των δημητριακών άμε να ζέψεις θύελλες.
ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ αλλά χωρίς να χάνεις ποτέ την εικόνα του συνόλου. Κι η πιο απλή παράγκα θέλει το ρήμα της, τα ουσιαστικά και τα επίθετά της, όπως κάθε πρόχειρη γραφή τον Πικιώνη της. Η αφέλεια δεν δίνεται δωρεάν, σκηνοθετείται και παίζεται, εάν είσαι ο ένας από τα ελάχιστα εκατομμύρια που δικαιώνουν την ανθρωπότητα. Για του λόγου το αληθές…
Χέρι και πέτρα τόσο πλάι παραπλανούν το θάνατο
Οι μπιγκόνιες του Αγίου Μαρτίνου των αγρών στενάζουνΛίγο ακόμα και θα παίξουμε Παρασκευή για όργανο
Πλησίον μια μικρή βροχή μ’ όλους των άκοπων ακόμη οπωροφόρων
Τους στενούς συγγενείς και τα παιδιά μαζί
Μωβ ανθύλλια όλα στραμμένα
Δυτικά της Λύπης
Ντανγκ ίσως και να σημαίνει εγώ ίσως εσύ. Στο ένα πόδι
Ξεκινήσαμε όλοι μας αλλά για δύο περπατηξιές. Μια του απάτητου όρθρουΚαι μια του δίχως τέλους δειλινού της Οίας. Όπου σημαίνει
Μέσα μας συμπυκνωμένα ημερονύχτια δρουν τα πιο πολλά εν αγνοί μας
Και τι πράο το χόρτο τι τραχιά η σπασμένη άδικα πέτρα
Έτσι ο κόσμος ο Ελευθέριος ο Μαρτής ο Ιωσήφ η Άρτεμις ο Κήρυκος
Η Μελισσινή και τ’ άγουρο εγγόνι της Βατάνας
Η ακή του χρόνου φτάνει έως τον Ήφαιστο.
Στο αγώνισμε των πέντε δυσκολιών έχασες τη μία για πάντα.
Σαν την απωλεσμένη καθ’ οδόν μέλισσα που θυσιάζεται. Πλησιάζει ο χρόνος και την τρώει η βουλιμία.
Το κατά λάθος λάθος μπορεί να σ’ οδηγήσει και σ’ άλλα επόμενα, δεν σε επαναφέρει όμως στο σωστό ποτέ.
Η τρέχουσα ευφυΐα είναι μια ισορροπία ανάμεσα στο χείριστο και το βέλτιστο.
Η καταιγίδα που κατά καιρούς ξεσπά μ’ αστραπόβροντα και μουγκρητά προς στιγμήν σε απόσταση από τη Βρετανία είναι η φύσις που για λογαριασμό της ανθρωπότητας επίμονα ζητά να της επιστραφεί το κεφάλι της Μαρίας Στιούαρτ.
Κοίτα να κόβεις κάθε τόσο τα νύχια της ιστορίας, επειδή έτσι και μεγαλώσουν θα πνίξουν κι εσένα και την αλήθεια.
Κάπου θα συνεχίζεται το είδωλο που έβλεπε στις διόπτρες του ο Ναύαρχος Νέλσον. Μένει ωστόσο απ’ έξω μια κραυγή που ξέφυγε απ’ την ακατέργαστη ανθρωπότητα.
Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι άσμα περιέχει ο θόρυβος προτού μεταφραστεί σε κατάλευκο άτι.
Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ’ τις άλλες που συντρέχουν για να συντελεστεί ένα κακούργημα σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου.
Κουράγιο χρειάζεται. Ανάμεσα στον δείκτη του χεριού σου και την άκρη του τετραδίου σου απλώνεται τεραστίου μήκους έκταση που έχεις να διανύσεις.
Αποτελώ ένα εύδρομον που συγκρούεται συνεχώς με το κοινό αίσθημα των μελετητών. Ποιος υποβαθμίζει τον άλλον θα φανεί κάποτε. Για την ώρα χάνω πάντα από την έλλειψη στις μέρες μας κατάλληλων οργάνων ναυσιπλοϊας.
Στον Εύξεινο των δημητριακών άμε να ζέψεις θύελλες.
[επιλογές λέξεων από ποιητικές συλλογές του Οδυσσέα Ελύτη, για να μας ΞΥΠΝΗΘΕΙ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ, που ολοένα με απίθανες χειρονομίες δρα… Επειδή το κόκκινο δεν είναι πάντοτε η προτεραία του μαύρου. Επειδή ως και η ευλάβεια σε ρευστή κατάσταση μπορεί να προκαλέσει ανίατα εγκαύματα… Επειδή απ’ τα είκοσι στα τριάντα σου ο δρόμος σου είναι πολύ πιο μακρύς απ’ ό,τι απ’ τα τριάντα σου στα ενενήντα σου. Επειδή το μωβ περιλαμβάνει όλα τα χρώματα πλην ενός, που καλείσαι να το βρεις και δεν το βρίσκεις ποτέ σου. Να διπλώνετε καλά τον αέρα στο ντουλάπι σας]